Her bir dönüşü evrene fısıldanan bir soru, gerçekliğin dokusu üzerine bir meditasyon olarak hayal edin. Semazenler kollarını açmış, yıldızların, evrenin sırlarına dokunmak üzere göklere uzanırlar. Sessiz bir ilahi olan dansları, cübbelerinin zarif kavisiyle sembolize edilen yaratılış ve çözülüşün gizemlerini düşünür.

Gülçin Anıl’ın eserlerinin önünde dururken, Semazenlerin dansının size, varoluşun eteklerinde iç içe geçmiş kısacık iplikler olduğumuzu hatırlatmasına izin verin. Ânı kucaklayın, çünkü bu yaşam, ölüm ve bir nevi yeniden doğuş dansında ortak insanlığımızın özünü buluruz.

"Öz'e Dönüş", değişimi mevsimler gibi kolayca kucaklamaya, kaderin her dönüşünü kollarımızı açarak karşılamaya bir davettir. Semazenlerin dönerek dünyevi yüklerinden kurtulmaları gibi, biz de endişelerimizi ve korkularımızı evrenin uçsuz bucaksız genişliğine bırakabiliriz.